Geçen Cumartesi sabahı sokağa çıkanlar varsa bahsettiğim soğuğun derecesini anlatmaya sözcüklerin yetmeyeceğini biliyordur. Bu seneki festival filmlerimin Atlıkarınca ve Carancho harici olanlar Taksim'deydi. Ancak aksi gibi ben de Taksim'de oturan babaannemde kaldığım için rota yine karşı yakaya döndü ve Caddebostan'a doğru o güzide soğukta hareket ettim.
Daha önceki yazılarımdan birinde CKM AFM'nin süper hizmet kalitesinden (!) bahsetmiştim. Bu sefer de beni yanıltmayan CKM, biletimin üstünde 8. Salon yazmasına rağmen o salonda Eyyvah Eyvah oynatıyordu. Salon kapısındaki görevli bana güzelce yerimi de tarif etti fakat birinin "yerimde oturuyorsunuz" uyarısıyla ben ve birkaç CKM mağduru daha dördüncü kattaki büyük salona koşmaya başladık. Tabii ki film 15:30 yerine 15:45'te başladı çünkü bu bir CKM geleneğiydi.
Filme gelince...
Carancho, aktörlük hayatına pembe dizilerle başlayan Ricardo Darín ve filmin prodüktörlerinden biri de olan Martina Gusman'ın başrollerini paylaştığı bir Arjantin filmi. Oyuncular Türk olsaydı, hikayeyi asla yadırgamazdım çünkü Buenos Aires varoşları bana Bağcılar'ı ve/ya dip Ümraniye'yi, karakterler de sinekten yağ çıkarmaya çalışan "yolsuz" polisleri, bürokratları hatırlattı. Arjantin sinemacıları cesaret edip, trafik kazaları sonrası "hak arıyormuş gibi yapıp" mağdurların parasına göz diken, cebe atan polisleri, bürokratları eğilip bükülmeden anlatabilmiş. Karakterlerin hiçbiri süper kahraman değil. Ben en çok böyle filmleri seviyorum. Kadın kusurlu, adam kusurlu, mağdur kusurlu, polis kusurlu. Herkesin bir takım arızaları var hayatta ve bu film bunu yadsımamış. Sonunun da başka türlü olması beklenemezdi. Bizde vizyona girmez ama bir şekilde izlenmeli.
Aslı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder