Bir bitirebilsem!

Ben, bir sürü şeye hevesle başlayıp sonunu getiremeyenlerdenim. Hep çok ister fakat beceremem, aksilik çıkar, mutsuz olurum, hevesim kırılır ve müthiş heyecanla başladığım o iş hüsranla yarım kalır.

Top Chef seanslarımın birinin sonunda, işi gücü bırakıp yarışmacıların restoranlarına gidip onlarla sohbet etme hayali kurmaya başladım. Bu çook uzun zaman sonra gerçekleşebilecek bir hayaldi, sonra Sinan'la bunu konuşurken "Ne gerek var Amerika'ya gitmeye, buradaki şeflerle başlasana" dedi. Amerika'ya gitmek madden ve manen öyle "hop" diye yapabileceğim bir şey olmadığından benden koparak uzaklaşan hayalim bu öneriyle bir anda gerçeğe çok yaklaştı. Tam da twitter'a "Önemli Türk şeflerinin isimleri lazım bana" yazdıktan üç dört saat sonra Özge Candar grupfoni'nin fırsatını gönderdi. Gözlerime inanamadım: "Türkiye Aşçılar Federasyonu Milli Takımlar Direktörü ve Ağaoğlu My City Hotel Executive Şefi Rafet İnce’den Chef Table’da sohbet eşliğinde 1 kişilik Chef Table Özel Menüsü 150 TL yerine %61 indirimle sadece 59 TL!" Sabah ilk iş fırsatı satın aldım. Şimdi de neler sorabileceğimi düşünüyorum. Yemekten çok insanları merak eden biri olduğum için de "bu nasıl oluyor?"dan çok "mutlu musun?" diye sormak istiyorum. Her ne kadar Özgün"food blogging kolay değildir" dese de benim yapmak istediğim tam olarak food blogging değil. Julie Powell gibi bir termin mi versem kendime acaba?

Bu postu okuyan birileri varsa :) eğer size sesleniyorum... Ne sormalı? Siz ne merak ediyorsunuz?

Aslı