Captain Cousteau'nun balık adam kıyafetiyle tekneden ters takla ile atlayarak denizleri keşfettiğini görerek büyüyen kuşağın çocuklarından biriyim ben. Belgesellere bayılırım ama aslan yemini ne zaman kapacak düzeninde ilerleyen belgeselleri değil, kim kimi neden öldürmüş, katil/ler nasıl bulundu, bi müzik grubunun başına nasıl bi tesadüf gelmiş de patlamış/ünlü olmuş gibi daha "insan"i belgeselleri seviyorum. İşte Lemmy bu beklentilerimi karşılar ümidiyle, müzik wikipediam Özgün'le beraber Lemmy'le buluşmaya gittik. İstanbu'un tüm sinemasever metalcilerinin afm salon 1'de toplandığını söylemek mümkün.
Bundan sonraki kısımlar filmle ilgili spoiler içerir, söylemedi demeyin.
What's up motherfuckers?
Film, The Wrestler gibi başlıyor. Tam içimiz şişecek sonunda çok ağlayacağız derken Lemmy bütün film boyunca bize eşlik edecek nüktedan tavrıyla kahkaha attırmaya başlıyor. Film boyunca rock ve metal dünyasına hizmet etmiş tüm adamlar tek tek Lemmy'e saygı duruşunda bulunuyorlar. İsimlerindeki "o" harfleri Motörhead'e selam çakarak "ö"ye dönüşüyor. Lemmy'nin tüm zaafları ve yetenekleri öyle güzel işleniyor ki adama ne kızabiliyorsunuz ne de çok seviyorsunuz. Bayılarak dinlediğim bütün grupların bu adama neden hayran olduklarını kolayca anlıyorum. Lemmy, müthiş bir "basit"likte anlatıyor anlatmak istediğini. Bu tipte bi adamın neden Beatles hayranı olduğunu anlıyorum çünkü çok net anlatıyor, çevresindeki kameraları unutuyor.
Dave Grohl, Metallica ve daha niceleri Lemmy'le beraber çalıp söylüyor.Denk gelmeyi beklemeden izlenilmesi gereken bir film. Müthiş bir karakteri, eğmeden bükmeden, karakter anca böyle sıkmadan nefis anlatılabilirdi.
Don't worry be happy :)
Aslı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder